مــــا را رهـــــا کنید در این رنج بىحساب بــــــــــا قلب پاره پاره و با سینهاى کباب
عمرى گذشت در غم هجران روى دوست مــــــــــرغم درون آتش، و ماهى برون آب
حــــالى، نشد نصیبم از این رنج و زندگى پیــــرى رسید غرق بطالت، پس از شباب
از درس و بحث مدرسه ام حــاصلى نشد کـــى مىتوان رسید به دریا از این سراب
هــــــــرچه فراگرفتم و هــــــرچه ورق زدم چیـــــــزى نبود غیر حجابى پس از حجاب
هـــــان اى عزیز، فصل جوانى بهوش باش در پیـــــــرى، از تو هیچ نیاید به غیر خواب
این جـــــاهلان که دعوى ارشاد مى کنند در خرقه شان به غیر "منم" تحفهاى میاب
ما عیب و نقص خویش، و کمال و جمال غیر پنهــــــــان نمودهایم، چو پیرى پس خضاب
دم در نــــــىآر و دفتــــــــر بیهوده پاره کن تا کــــــى کلام بیهده گفتــــــــــار ناصواب
شعر از : امام "ره"